Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın...
"Nereden çıktın bu vakitte" dememeli, bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında;
"Gözünün dilini" bilmeli; dinlemeli sormadan, söylemeden anlamalı...
Arka bahçede varlığını sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında; sen, her daim onun orada durduğunu hissetmelisin. ihtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli, kovuklarına saklanabilmelisin.
Kucaklamalı seni güvenli kolları,
...dalları bitkin başına omuz, yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı...
En mahrem sırlarını verebilmeli, en derin yaralarını açıp gösterebilmelisin; gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz...
Onca dalkavuk arasında bir tek o, sözünü eğip bükmeden söylemeli, yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece, asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Övmeli alem içinde, baş başayken sövmeli ve sen öyle güvenmelisin ki ona, övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin, "hak ettim" diyebilmelisin.
Teklifsiz kefili olmalı hatalarının; günahlarının yegane şahidi...
Seni senden iyi bilen, sana senden çok güvenen bir sırdaş...
Gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
Ve sen ağladığında, onun gözünden gelmeli yaş..(Can Dündar)

Bir süre önce Bloxoo sitesinde bir yazı paylaşmıştım. Bugün tesadüfen o yazıyı beğenip sitesine koymak isteyen bir arkadaşın mesajını okudum. Daha sonra sitesine girip hem yazıyı hem de yorumları okudum ve çok mutlu oldum. Beni az çok tanıyan herkes bilir ki benim için dostluğun yeri çok ayrıdır. Yıllar önce duyduğum “Aşktan sonra dostluk için dünyaya gelmeye değer” sözü beni sürekli etkisi altına almıştır. Aşkı bildiğime ve bulduğuma inanan bir kişi olarak hep dostluğu da bulmaya ve bulduğum dostlarımı kaybetmemeye çalıştım. Dost olduğum kişilerle sonuna kadar dost oldum, sildiğim kişileri sonuna kadar sildim. Yeri geldiğinde dostum için canımı bile veririm ama, “Küstüğüm dağın odununu da yedi sene kesmem”. Kolay kolay kimseye dostum demem, dediğim kişileri de kolay kolay silmem. Bu yüzdendir ki Sarımsak Tarlası, Bir Dostluk Öyküsü’nü, Derviş Kaşıklarını, Hiç Olmazsa Safım Belli Oluru, Gül Yaprağını, Kırmızı Arabayı ve Dostluk Yazısı’nı çok severim.
Aşkı bulur musunuz bulamaz mısınız bilemem ama eğer gerçekten isterseniz dostu ve dostluğu bulabilirsiniz. Eğer bulursanız da kıymetini bilin. “Ne kaparım” değil “ne katarım” diye düşünürseniz hem dostunuz hem dostluğunuz daim olur. İyi ki varsınız Dostlarım. Hoşcakalın, Dostçakalın