Yavrularımın anası, sokaktan bana gelen, ama prensesim diye sevdiğim kızım; doğumu başladığında benden yardım istemesi hiç aklımdan çıkmayacak. Ne yazık ki ne evimde tutmayı başarabildim ne yuva bulmayı. Evde kalmasına karşı çıkan koca şahsı ise bir gün bunu bana ödeyecek!!!
Bana Çengelköy' de bir sitenin içinde sokağa atıldığı için gelmişti. Evde tutamadım ve iş yerime götürmem onun için kısa sürede ölüm anlamına geleceğinden yine aynı yere geri döndü bu akşam.
Kafesten çıkınca çok korkmuş, yemek yememiş. Onu bana getiren kişi göz kulak olacaktır eminim ama her gece yatağımda ayak ucumda uyurken bu gece uyuyamayacak bence. Üçüncü defa koca boşamayı düşünüyorum resmen. Çok mutsuzum çok...
Bu da sokakta bulunan ve yuva aradığım 1.5 aylık tekir delikanlı. Haberiniz olsun diye...
.jpg)
şekom,hepsine yetişemiyeceğini kabul et,kaldı ki prenses için en iyisini yaptın sen.yavrularını doğurttun,kısırlaştırdın,tüm yavrular sahiplendi...böyle teselli bulalım ve evet o kocayı ..... :D ;)
Su'ya yerden göğe katılıyorum, bence çoğğ mutsuz değil çoğğğ mutlu olmalısın, bunca iş başarmak herkesin harcı değil çünkü...
Bazıları vardır hayvanları çok sever ama sadece sever, içlerinden birini alır, kendini rehabilite ettirir benim gibi. Kimileri de vardır çok sıkı "hayvansever" dir senin gibi kendini ve hayatını zora sokma riskini göze alarak hayvanları rehabilite etmeye adar.
hepsine yetişemeyeceğimi biliyorum ama işte kaç ay benle yaşamış,her halini bildiğim bir kediden ayrılmak da koyuyor.
Sağolun yorumlarınız için.