Annemlerin evindeki benle yaşayan ilk kedi ( Mercan ) bir beni bir de babamı severdi ( bu tuhaf bir mizah duygusu yaşamın; en sevdiğiniz size en çok zarar vereni de sevebiliyor). Kedi 15 yaşlarına gelmişken ben İstanbulda okuduğum üniversiteden bir hafta sonu tatili için eve dönmüştüm. Dediler ki çok keyifsiz epeydir. Eskisi gibi ne oynuyor ne kendini sevdiriyor. Ve o kedi benim yola çıkmamdan bir kaç saat önce geldi benle oynadı, kendini sevdirdi sonrada lojmanın yangın merdiveninden kaçtı gitti, sır oldu. Tren saatim gelene kadar tüm lojmanda aramıştım. İstanbula döndüm aylarca aklımda kaldı, ama ne ölüsü ne dirisi bulundu.
Hayatımda en uzun kalan kedilerden biri kapkara bir canavardı ve adını Mephisto koymayı planlarken kişiliğyle adını Puff yapmıştı. 10 günlükken sokakta bulunmuştu ve ben onu Nişantaşı Hayder'den evlat edinmiştim. İlk aylarımız hep tedaviyle geçmişti. 9 yaşında iç organları iflas etti ve ben ölümünden önceki on gün boyunca her sabah onu Akatlar'dan Avcılar'daki hayvan hastanesine taşıdım tedavisi için.
Şimdiki kedim Duman,yaklaşık 5 yıldır bizle ama o da benden ve oğlumdan önce ölecek biliyorum. Köpeklerimden Bugsy ise 14 yaşında huzurla öldü, benim yanımda olmasa da.
Sanal ama can dost diyebileceğim Asu bu aralar yoldaşının yaşaması derdinde. Zor zamanlar geçiriyor. Hayat döngüsünün önüne geçilemez, patili dostlarımızın yaşam süreleri bizlerden daha kısa; bu bir gerçek. Ama Asu için ve en önemlisi yoldaşı Paçoz için belki içinizden bir kaç olumlu düşünce geçirirsiniz, belki dua edersiniz.
.jpg)
.jpg)
Çok zor bir gece geçiriyoruz. Paçoz fiziksel ben duygusal anlamda. Sabahlamam lazım. Kızım çok ızdırap çekiyor. Yarın ikinci serum takılana kadar elimden bir şey gelmiyor ve bir dostun sıcacık varlığı nasıl iyi geldi bana anlatamam.
Cansın ve insansın Sis.
Ve iyi ki varsın.
inan Asum ben burda bunu okudukça ağlıyorum. keşke keşke acıları alabilsem..
Kolay değil. Birkaç önce halam köpeğini kaybetti. Artık o kadar yaşlanmıştı ki. Sizleri üzmek istemem ama halamın fedakarlığını belirtmek için söylüyorum... Artık kan işiyordu, ağzından burnundan kan geliyordu devamlı. Evde halılar kalkmış, hem Kuki'ye bakıyor hem evi dezenfekte etmeye çalışıyor. Büyük fedakarlık. Böyle insanlara saygı duyuyorum. Ben yapamam mesela. Çok da üzülürüm böyle bir durumda. Kaldıramam. Çok da beter bir köpekti Kuki. Senelerce bizi halamın yanına yaklaştırmadı. Halam Bursa dışına çıkmadı yıllarca, onu bırakamadığı için. Ama yine de can yoldaşıydı.
Sadece patili olmaları gerekmez bu dostların. Yeğenimin kuşu da hasta bugünlerde. Dün ben götürdüm veterinere. Fakülteye sevk ettiler. Epeyi kötü durumu. Kuş dersin, ufacık dersin ama hepimiz üzülüyoruz. "Bir daha da kuş falan alırsanız ilgilenmem" dedim:) Çok zor yahu üzüntüsü. Paçoz'a da Allah şifa versin. Acılarını dindirsin. sevgiler...
İçim kabardı valla, inşallah iyi olur diyorum ama hayat devam ediyor, yapacak birşey yok :((
Asu Paçozunu kaybetti zor günler geçiriyor ama umarım yeniden kendine can yoldaşı olacak bir patili bulur. Şu an için imkansı diyor ama bakarsını ikisinin de ihtiyaç duyduğu bir anda buluşmuşlar.
Kızımım kaplumbağaları vardı. O eve gelince hareketleri değişirdi resmen suyun içinde nasıl hareketlenirler, çıkmaya çaışırlardı. O da onları bilgisayardayken bile alıp klavyesinin üstüne koyar, eliyle yemek yedirirdi... Öldüklerinde, önce veterinere götürüp emin olduk. Çünkü kış uykusuna yatan bu hayvanları , öldü diye gömüyorlarmış.Öenle toprağa gömdük.
İnsan sevgisi, hayvan sevgidi, ağaç sevgisi bence hepsi aynı...