Bir yazı yaratalımın yenisi.Hepimizin daha aşina olduğu bir konu olacak sanırım bu sefer.Bekliyoruz yazılarınızı.
KONUSU:Uzun zamandır yaşadığı zorlu,sıkıntılı ve yalnız hayatı idi belki de O'nu bu son adıma getiren.Günlerdir kafasında tartıp durduğu vedanın ilk adımı olarak önce mail ve Msn hesaplarını kapamak üzere laptopunu açtı.O sirada pikapta çalan eski plaktaki bir cümleye dikkat etmesiyle birden aklına O'nun ismi geldi.Nerededir kimbilir bunca zaman sonra diye hafif buruk biraz özlem dolu biraz kırgın bir gülümseme yüzüne yerleştiğinde ani bir kararla bir google arama sayfası açıp O'nun isim ve soyadını yazdı.Aramalarda önüne gelen 3cü satıra tıkladığında önüne açılan sitede O'nun resmini gördü.Ve bir de ''bana ulaşın''kısmı vardı.
Bu son anda O'na da yazmalıyım diye düşünüp ''Bana ulaşın'' butonuna tıkladı...
1 gün önce
.jpg)
Sishyphos dedi ki...
Uzun zamandır yaşadığı zorlu,sıkıntılı ve yalnız hayatı idi belki de O'nu bu son adıma getiren.Günlerdir kafasında tartıp durduğu vedanın ilk adımı olarak önce mail ve Msn hesaplarını kapamak üzere laptopunu açtı.O sirada pikapta çalan eski plaktaki bir cümleye dikkat etmesiyle birden aklına O'nun ismi geldi.Nerededir kimbilir bunca zaman sonra diye hafif buruk biraz özlem dolu biraz kırgın bir gülümseme yüzüne yerleştiğinde ani bir kararla bir google arama sayfası açıp O'nun isim ve soyadını yazdı.Aramalarda önüne gelen 3cü satıra tıkladığında önüne açılan sitede O'nun resmini gördü.Ve bir de ''bana ulaşın''kısmı vardı.
Bu son anda O'na da yazmalıyım diye düşünüp ''Bana ulaşın'' butonuna tıkladı...
Merhaba.Beni hiç tanımadığınızı düşünebilirsiniz.ismim size çok yabancı gelecek.Ama bunun aksine çok iyi tanıyorsunuz,bana hayat veren adam sizsiniz.Evet ben sizin kızınızım.Hani 1965 senesinde doğan.Hani ben daha 3 aylıkken annemi ve beni terk etmiştiniz.İşte o kızınızım ben.
Bunca yıl sonra neden size yazdığımı anlamanız için sanırım sizin bizleri terk ettiğiniz günden bu yana hızlı bir geçiş yapmamız gerek.Uyarıyorum yazacaklarım pek de hoş olmayacak.Eğer isterseniz şu anda bu mesajı silebilirsiniz.Ama silmeyip de sonuna kadar okursanız umarım size biraz olsun üzüntü verebilirim.
Kolay olmadı.İlk yılları hatırlamamam benim için bir şans.Ama annemin hem iki ayrı işte çalışıp hem bana bakabilmek için okutabilmek için çabaladığı o uzun yılları yeterince hatırlıyorum.Şükür öyle dirayetli bir kadındı ki bunu başardı .Hem de ikimiz için hem en az hasarlı hem mümkün olduğunca eğlenceli hale getirmeyi de başardı.Ben bir avukat oldum.Belki yaşımı tahmin edemezsiniz,43 yaşına geldim.
Size öyle ilkokulda diğer çocukların babası geldiğinde ben boynum bükük kaldım gibi bir edebiyat yapmayacağım.Bunca sene bir kere bile bulmaya çalışmadığınıza göre bu edebiyatı yapmamın bir anlamı olmaz zaten.Sadece şunu bilin.Sizin terk edişinizle ben çoğu kişinin hayalini bile kuramayacağı bir anne sevgisi kazandım.O da kendisine layık ve çok seven bir evlat kazandı.hep düşünmüşümdür belki gitmeseydiniz bunu elde edemezdik diye.
Meslek hayatıma başladıktan 3 yıl sonra sizi bulmayı denemeye başladım.Bulsam ne olacaktı hiçbir fikrim yoktu.Sonunda 1998 senesinde sizin izinizi buldum.Şimdi yaşadığınız hayatı,o zamanki eşinizi çocuklarınızı öğrendim.Hiç haberiniz olmadı ama dönem dönem hep sizi takip ettim ne alemdesiniz diye.Hatırlıyormusunuz,önce 2 anjio ardından bypass ameliyatı geçirdiniz.Size kan verenlerden biri de bendim.Nasıl siz bana kan can verdiyseniz ben de size kanımı vermek istedim.
Bu kadar anlatmamla sanırım ne kadar yakın ama bir o kadar da uzak durduğumuzu anlamışsınızdır.Açıkçası sizden bizi bulma konusunda bir çaba görmeyi bekledim hep.Eğer görseydim belki ben de bir adım yaklaşırdım.Torunlarınızdan birini menenjitten kaybettiğinizde ben de sizin kadar üzüldüm.Aa merak etmeyin,annemin hiç haberi olmadı sizle bu uzak yakınlığımdan.Açıkçası onu tekrar üzmeyi aklıma bile getirmedim.Siz çoğu insanın yapabileceğinden daha fazla üzdünüz onu zaten.Hep hastalıklıydı biliyormusunuz?Hiç başka bir erkeğe yanaşmadı bile.Bazen bana aşkınızı anlatırdı büyüdüğüm zaman.Anlatırken bile gözlerini görseydiniz belki bir nebze üzüntü duyabilirdiniz.Mardindeki aile evinizdeki bahçenin taş havuzunu hatırladınız mı?Hani gece herkes uyuduktan sonra annemle o havuzun başında geç saatlere kadar yakalanma korkusuna göğüs gerip konuşurmuşsunuz.Gördüğünüz gibi belki sizin bile unuttuğunuz detayları biliyorum.Hatıranızı hep canlı tuttu ne yazıkki.
Neden terk ettiğinizi de hep anlamaya çalıştım.Mantıken anlayabildim.Ailelerin karşı çıktığı bir evlilik,İstanbul’a kaçılmış,iş yok ev yok para yok.Meslek yok ,ağa oğlu dediğin kocaman İstanbul’da ne iş yapar.Terk etmenizi anladım da,korkaklığınızı,neden ailenizin yanına dönmeyip Almanya’ya kaçtığınızı hiç anlamadım.Neden korktunuz acaba,bir gün çocuğumla karşıma dikilir diye mi.Yoksa o kadar mı zor geldi aynı topraklarda yaşayabilmek onunla.Ve sanırım bunu hiç anlamama imkan olmayacak.
Neden bu maili yazdığıma geleyim artık.Türkiye’den ayrılıyorum.Çok uzak bir ülkeye yerleşiyorum.Ve sizle olan tüm bağlantımı arkada bırakıp gitmem gerektiğini düşündüm.Siz bizle olanı 43 yıl önce kestiniz zaten.Bir daha sizi aklıma bile getirmemem için size yazmam gerektiğini düşündüm bir anda.Ve sanırım bu ihtiyacım olan bir şey.
Haa annem mi?Dün toprağa verdik.2 senedir kanser hastasıydı.Huzurlu ölmek istediği için eve çıkarmıştık.Son sözleri taş havuzun yanına götürmemi istemek oldu.
İsim-soyad:
Sizi kimsenin sevemeyeceği kadar sevmiş olan bir kadının kızı…
Sishyphos dedi ki...
Uzun zamandır yaşadığı zorlu,sıkıntılı ve yalnız hayatı idi belki de O'nu bu son adıma getiren.Günlerdir kafasında tartıp durduğu vedanın ilk adımı olarak önce mail ve Msn hesaplarını kapamak üzere laptopunu açtı.O sirada pikapta çalan eski plaktaki bir cümleye dikkat etmesiyle birden aklına O'nun ismi geldi.Nerededir kimbilir bunca zaman sonra diye hafif buruk biraz özlem dolu biraz kırgın bir gülümseme yüzüne yerleştiğinde ani bir kararla bir google arama sayfası açıp O'nun isim ve soyadını yazdı.Aramalarda önüne gelen 3cü satıra tıkladığında önüne açılan sitede O'nun resmini gördü.Ve bir de ''bana ulaşın''kısmı vardı.
Bu son anda O'na da yazmalıyım diye düşünüp ''Bana ulaşın'' butonuna tıkladı...
'' seni özledim''....@live.com
sadece bunu yazdı ve yolladı.Sabırsızlıkla mail sayfasını açıp beklemeye başladı.Sürekli refresh tuşuna basarken bir yandan da yüzüne hınzır bir gülümseme yerleşmesini önlemeye çalışıyordu.Birazdan gelen mail 1 diye bir msg yanıp sönmeye başladı.sabırsızlıkla okuduğunda artık gülümsemeyi engellemekten vaz geçti
''ben de seni özledim.ama özlemekten başka şeyler de var...
....@live.com
Ne cevap vereceğini kısa bir süre düşündükten sonra suratındaki gülümseme kulaklarına kadar yayılmaya başladı ve şunu yazdı.
''sadece beni mi başka şeyler de var mı? ....@live.com
cevap gelmesi çok uzun sürmedi.
''bu akşam neleri özlediğimizi konuşmaya ne dersin?...@live.com
son mailim bu hesaptan artık diye düşünerek şunları yazdı.''bana uyar:)akşam gelirken eve ekmek ,çocuğa resim defteri ve ve mum al lütfen.şarabı ben getiririm.gecikeceğim,önce intimissimiye uğramam gerek sanırım:D....@live.com''
maili yolladı ve hesabımı inaktif et tuşuna bastı.
okumak güzeldi.
yazmak daha da güzeldi:D