Çeviren : Tahsin Yücel
Yazar : Albert Camus
Özgün dili : Fransızca
Özgün adı : Le Mythe de Sisyphe
Kitap türü : deneme
Sayfa sayısı : 148
Yayın tarihi : 1997-2002
Sisifos Söyleni, Fransız yazar ve düşünürü Albert Camus`nün II. Dünya Savaşı ortasında yayımlanan deneme kitabıdır. 1942 yılında Fransa`da Le Mythe de Sisyphe adıyla basılmıştır. Kitap, adını Yunan mitolojisinden alır. Yaşamı ve intiharı sorgularken, saçmayı başka bir deyişle uyumsuzu anlatır.

"gerçekten önemli olan tek bir felsefe sorusu vardır: intihar. yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir."... diye başlar kitap.

Aslında kitap neden intihar etmiyoruz da yaşamaya didiniyoruz,ve sonunda ölüm olan bir yaşamı yaşamaya değer mi gibi soruları sormaktadır.Hiç bir işe yaramayacağını bile bile inatla, hevesle yaşamaya devam ederiz ve hatta üstüne dünyevi zevklere, hırslara bile kapılırız.Ne yazık ki bizleri Sisyphos'dan ayıran şey onun içinde yaşadığı kusursuz ve kapalı sarmal yerine,bizlerin diğer bireylerin etkisiyle kirlenmiş ortamlarda kendi kayamızı taşımaya çalışmamızdır.Zordur;zira kayayı taşıma mücadelesinde, bazen kendi düşer insanın. Ve mücadelesi ne kadar anlamlı olsa da, insanın kendini kaldırıp devam etmesi, kendi dışında bir kayayı kaldırmaktan çok daha zorludur.Kitaptaki bir cümle şöyle der:
''mantıklı olmak her zaman kolaydır,sonuna kadar mantıklı olmak ise neredeyse imkansızdır''
İlk defa 23 yaşında okuduğum,dün gece yine bahsettiğim bireylerin kirlettiği ortamda kayamı taşımaya çalışmak zorunda kalmamın etkisiyle tekrar aklıma düşen,ve tekrar okuyup bitirdiğim kitap.İlk okuduğum zaman bana düşündürdüğü şey 20 yıldır değişmemiş .Bu kitabı okursanız sizi düşünmeye sevk edecektir.Ve düşünmeye başlarsanız bunun geri dönüşü yoktur,olamaz.
Wikipedi de ise şöyle der:
Sisifos, Homeros`a göre ölümlülerin en bilgesiydi. Tanrıları kızdırması sonucu bir kayayı dağın tepesine çıkarmakla cezalandırılmıştı. Tam çıkardığı sırada taş aşağı yeniden yuvarlanıyor, taşın ardından bakan Sisifos aşağı inip tekrar taşı çıkarmaya çalışıyordu. Camus`ye göre bu kısır döngüyü trajik yapan da kahramanın her deneyişinde tekrar düşeceğini bile bile taşı çıkarmaya gayret etmesidir.
Camus saçma kavramını burada kurar, yaşamın beyhudeliğinin bilincinde olan insan. Bu durum bütün dinlerin temelini oluşturur ve din sayesinde yaşama anlam verilebilir. Fakat Camus bunu kabul etmez, en büyük uyumsuz kahraman Sisifos üzerine saçma`nın farkındalığının tarihsel gelişimini anlatır.Dağın tepesinden kayanın düştüğünü gören Sisifos, inişi sırasında düşkün durumunun bütün enginliğini bilir. Ama Sisifos tanrıları yadsıyan ve kayaları kaldıran üstün sadıklığı öğretir. O da her şeyin iyi olduğu yargısına varır. Bundan dolayı da "Sisifos`u mutlu olarak tasarlamak gerekir."
Camus, pes etmez.Sisifos`un durumuna sonsuza kadar çare bulamayacağını bilir. Fakat, saçmanın geriletilebileceğinin farkındadır. Bu yüzden " tepelere doğru tek başına didinmek bile bir insanın yüreğini doldurmaya yeter. " diyerek intiharı haksız çıkartır.