Herkesler bloglarında bayram, şeker, şugar yazarken benim arıza kafa yine takıldı. Tatil tatil hem de. Nedir bu kardeşim insanın habire her insandan isteme hali? İstemek derken tek bir anlamda değil tabii ki. Ama eğer cinsiyetler zıtsa olay sonuçta o isteme şekline gelip dayanıyor.

Herkes bir şeyler istiyor bu dünyada . Hadi istemek normal, ben de çok şey istiyorum; oldurabildiklerim var olduramadıklarım var. Abi peki niye istediğini alana kadar bu bi rol yapma halleri, bir nabza göre şerbet verme durumları, yok melaike rollerine bürünmek, yok mazlumu masumu oynamak, ciddi bir kişilik değişikliğine bürünmek. Daha neler neler. Sonra istediğini aldığına inanıldığı anda ( ki bakın dikkat edin istediğini alınca demiyorum; aldığına inanınca diyorum ), bir anda kendi benliğine geri dönmeler, eski tas eski hamam durumları, hatta daha level atlayıp o zamana kadar saklanmış yüzleri ortaya çıkarmak falan.

Artık inandım ki; ben öyle kaçın kurrası falan denebilecek tiplerden değilim kesinlikle. Bu kadar yakınımda olan insanların bile beni bilmem kaçıncı kere tufaya getirebilmesine bakarsanız yanına bile yaklaşamıyorum o üçün beşin kurrası olma olayına ( ne demekse tabi bu kaçın kurrası deyimi ! ). Ama en azından ben yakarım, Roma' yı da yakarım, kafama da sıkar giderim diyebiliyorum bir yerde hanyayı konyayı anlayınca.

Hayatıma " ben farklıyım, beni başkalarıyla kıyaslama" diyerek girenleri uğurlarken, " sen de onlar gibisin" diyerek uğurluyorum artık. Aslında yok kimsenin kimseden farkı. Öteki daha iyi yalan söyleyebiliyor, beriki biraz daha iyi oynayabiliyor.

Off sıkıldım ben bu insan komedyasından. İşi dramaya dökmek bana uymaz da bakın tragedyaya çevirirsem merhamet ögesi zayıf ama korku ögesi güçlü olur gibime geliyor.