Ya bırakın düzgün insan rolü oynamayı. Bırakın mükemmelmiş gibi davranmayı. Yine sevmediğim bir tanıdığımın çok sevdiğim bir lafını yazacağım. Dediydi ki "tüm bu şiirler, akıl gösterileri, kankayız muhabbetleri, platonik takılmalar, pembe kalpler, zekice espriler; hepsi aslında kimi nerede ne zaman yatağa atabilirim kaygısıyla ".

Düzgün insan yok, çünkü düzgün insan kararını verebilecek bir mercii yok. İnsan dediğin kendi vicdanından asılacaktır eğer ona ölüm şeklini seçme şansı verilirse.Dönün evrimdeki ilk basamaklarınıza. Kendinizi anlamanızı sağlayacak.